Πρώτα έκαναν την επανεμφάνισή τους οι οπαδοί της “διαρκούς επανάστασης” στο Στέκι του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ, το οποίο ήταν υπό κατάληψη επί 18 χρόνια παρακαλώ (τα διαχρονικά συγχαρητήριά μας στις πρυτανικές αρχές, να μην τα ξεχάσουμε) και φυσικά το ένιωθαν δικό τους. Κάτι σαν το παιδικό τους δωμάτιό με τα πόστερ του Τσε και το βιβλίο του Κουφοντίνα. Και δεν ένιωθαν καμία συγγένεια και καμία συμπάθεια φυσικά με το γεγονός ότι το στέκι είχε μετατραπεί σε βιβλιοθήκη για τους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν. Προσπάθησαν λοιπόν να το επανακαταλάβουν, ήρθαν τα ΜΑΤ, εκτοξεύθηκαν πέτρες, οι άλλοι έριξαν δακρυγόνα- που όταν δεν κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ληγμένα και πολύ επικίνδυνα παρακαλώ- η γνωστή θλιβερή ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Στα κωμικά στοιχεία της είδησης, όταν οι αστυνομικοί έκαναν επέμβαση για να διαλύσουν την κατάληψη, φοιτητές και φοιτήτριες έκαναν λέει συνέλευση μπροστά στην είσοδο της Σχολής. Έτσι είναι. Όλοι οι τραμπουκισμοί χρειάζονται και ένα ιδεολογικό φύλλο συκής.
Την επομένη, συνάδελφοί τους και συνοδοιπόροι, έκαναν τη δική τους παρέμβαση στη Νομική, σε εκδήλωση της ΔΑΠ, και έστειλαν στο νοσοκομείο έναν μεταπτυχιακό φοιτητή που τόλμησε να τους αντισταθεί. Εδώ ο χρόνος δεν επέτρεπε συνελεύσεις και άλλες αμεσοδημοκρατικές ευαισθησίες, την πρωτοβουλία την είχαν- τα αριστερά προφανώς, όχι τίποτα φασιστικά και παρεξηγηθούμε- στυλάρια, οι γροθιές και οι επίσης αριστεροί πυροσβεστήρες. Δεν ξέρω τι εννοούσαν ότι “τελειώσατε”, που φώναζαν καθώς επιτίθεντο στους συμμετέχοντες, απίθανο πάντως να θύμωσαν επειδή καθυστερούσαν να αδειάσουν την αίθουσα. Ο στόχος ήταν να διώξουν από το πανεπιστήμιο όποιον τολμά να διατυπώσει μια διαφορετική άποψη από τη δική τους, την πάντα αριστερή φυσικά, μην γίνει κανέναν μπέρδεμα με τους χρυσαυγίτες και τους φασίστες, προς θεού. Ενδιαμέσως είχαν στείλει αντιπροσωπεία για να φιμώσει μια άλλη εκδήλωση στον Ιανό, αλλά εκεί δεν τους έκατσε. Τους πήραν είδηση- “έξω από εδώ οι αλήτες” φώναξαν οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση- και τους πήραν φαλάγγι.
Θα μου πείτε, πού ήταν η πανεπιστημιακή αστυνομία στη Νομική και στο ΑΠΘ; Μάλλον εκεί που βρίσκεται και το έφιππο τμήμα της που ονειρεύτηκε κάποια στιγμή ο κ. Μηταράκης. Και πού ήταν οι φύλακες των πανεπιστημίων; Ωραίο το καλαμπούρι, πάμε παρακάτω. Μόνο που δεν θα πάμε πουθενά με αυτά τα πανεπιστήμια, ας το έχουμε υπόψιν. Τα στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης αντέδρασαν δήθεν θυμωμένα, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές κοινοτοπίες και τις χιλιοειπωμένες προτάσεις, που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει. Η κυβέρνηση γιατί δεν θέλει να ανοίξει νέα μέτωπα, τα κόμματα της αριστεράς γιατί δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση με το κίνημα και οι πανεπιστημιακοί γιατί φοβούνται και έχουν συμβιβαστεί σε μια άβολη συνύπαρξη με την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τους οπαδούς της βίας.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης, κάνοντας έναν απολογισμό της προσπάθειας της Ελλάδας να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο, είπε πως έχει γίνει μεν πρόοδος, στα εύκολα όμως και ακόμα δεν έχει δει βελτίωση όσον αφορά στην απλούστευση και την ψηφιοποίηση του δημοσίου, στην παιδεία- όπου υπάρχει ακόμα πρόβλημα όπως είπε- όπως και στο μέγεθος των επιχειρήσεων. Δεν ξέρω πώς θα διατύπωνε το πρόβλημα στην Παιδεία αν είχε υπόψιν του και τα τελευταία κρούσματα ο κ. Πισσαρίδης, υποθέτω πάντως ότι όταν κάνει λόγο για πρόβλημα στην Παιδεία αναφέρεται στην ποιότητα της γνώσης που παρέχεται, στην έμφαση στην καινοτομία και στις νέες τεχνολογίες και στη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την οικονομία και την παραγωγή. Γι΄αυτό και έδωσε το παράδειγμα των εξετάσεων της Pisa, εξετάσεων που οι δικοί μας εκπρόσωποι του αριστερο-δεξιού οπισθοδρομισμού, συνεχίζουν να υπονομεύουν, ελπίζοντας ότι έτσι θα κρύψουν το πρόβλημα της εκπαίδευσης που παρέχουν.
Αυτό είναι και το πρόβλημα των κουκουλοφόρων οπαδών του αυταρχισμού και της λογοκρισίας. Τους ενοχλούν τα πανεπιστήμια- χώροι σπουδών και θέλουν πανεπιστήμια- χώροι ακτιβιστικής δράσης και ανομίας. Όπως άλλωστε στηλιτεύει και η ανακοίνωση των “συλλογικοτήτων”, αμέσως μετά την επανακατάληψη του στεκιού, στόχος της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι (σσ άκουσον άκουσον) η “δημιουργία ενός φθηνού, πειθήνιου, πλήρως καταρτισμένους εργατικού δυναμικού (sic), το οποίο θα ανταποκρίνεται στις επιταγές της αγοράς. Το ίδιο το πανεπιστήμιο άλλωστε υπάρχει πια όλο και πιο εναρμονισμένα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Σε μια περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, η οποία γεννάει εξαθλίωση και πόλεμο, το πανεπιστήμιο είναι από τους κύριους εκφραστές αυτής της πραγματικότητας.”
Ούτε είναι τυχαίο φυσικά ότι αυτό που προκάλεσε την οργή των κουκουλοφόρων και την επίθεση στη Νομική ήταν ότι η εκδήλωση της ΔΑΠ (σσ από μόνο του προκλητικό υποθέτω) είχε θέμα Ημέρες Καριέρας, ενώ ορισμένοι από τους καθηγητές συμμετέχοντες έχουν σχέσεις και με το υπουργείο Αμυνας. Τι άλλο θέλει ο κουκουλοφόρος για να εκραγεί;
Ο κ. Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε ότι οι δράστες της φασιστικής επίθεσης στη Νομική θα συλληφθούν και δεν το αποκλείω καθόλου, γιατί οι αστυνομικές αρχές τα γνωρίζουν τα παλληκάρια με το όνομά τους και το τηλέφωνό τους. Αλλά και που θα συλληφθούν τι θα γίνει κ. Υπουργέ; Ακόμα και τα άλλα παλληκάρια (και τα γενναία κορίτσια παρακαλώ), που διαπόμπευσαν τον πρύτανη του ΟΠΑ Ανδρέα Μπουραντώνη και κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται ακόμα στη φυλακή, έπαθαν τίποτα; Παρά τα μεγάλα λόγια (τα κούφια) και την επικήρυξη των δραστών με 100 χιλιάδες ευρώ, από τους 8 συλληφθέντες και κατηγορηθέντες για κακούργημα φυσικά, οι 5 απηλλάγησαν με βούλευμα, ενώ για τους άλλους 3 οι κατηγορίες μετετράπησαν ως εκ θαύματος σε πλημμέλημα. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
ΑΠΟ CAPITAL
Ακολουθήστε το Entospolis στο Facebook
