Οι τελευταίες δέκα ημέρες, μια περιγραφή μάλλον του μικρού αυτού χρονικού διαστήματος, είναι απολύτως ενδεικτικές για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, όπου ως «νόμισμα» προς χάριν του κειμένου ας θεωρήσουμε ότι είναι η Ελλάδα
Η μία όψη είναι η πρωτοφανής για τα πολιτικά δεδομένα εκμετάλλευση ενός τραγικού δυστυχήματος εδώ και δυόμισι χρόνια, όπου πάνω σε αυτό έχουν στηθεί από τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας, όπως εκείνη του ξυλολίου, μέχρι μια τεράστια βιομηχανία δικηγορικών αμοιβών, αλλά και μια πολιτική κίνηση που περιβάλλεται από διαφόρων ειδών σαλτιμπάγκους του παρελθόντος που διεκδικούν ρόλο και μέλλον εκμεταλλευόμενοι τη συλλογική θλίψη, οργή και άγνοια.
Προσφάτως, στην ίδια όψη προστέθηκε η κυβερνητική ολιγωρία στον χειρισμό της υπόθεσης των ΕΛΤΑ, για τα οποία από το 2013 έχουν ξοδευτεί περί τα 450 εκατ. ευρώ κρατικό χρήμα για τον εκσυγχρονισμό τους και σήμερα… κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση γιατί ο CEO της εταιρείας δεν συνεννοήθηκε καλά με το Μέγαρο Μαξίμου.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι οι δύο τελευταίες ημέρες, όπου στο διεθνές συνέδριο P-TEC, που έγινε στην Αθήνα για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, η Ελλάδα αίφνης απέκτησε έναν ρόλο που, αν τον «φανταζόμασταν» δύο μήνες πριν, όταν όλη η αντιπολίτευση κραύγαζε ότι ο Ερντογάν τα πήρε όλα στη Νέα Υόρκη από τον Τραμπ, θα μας έλεγαν φαντασιόπληκτους.
Η παρουσία υψηλού βεληνεκούς Αμερικανών υπουργών αλλά και Ευρωπαίων στη σύνοδο αυτή, οι ελληνοαμερικανικές επιχειρηματικές συμφωνίες για τη μεταφορά αμερικανικού LNG από την Ελλάδα, που θα καταστεί κόμβος μεταφοράς, και συγκεκριμένα από ένα εξόχως ευαίσθητο στρατηγικά γεωγραφικό σημείο της χώρας, την Αλεξανδρούπολη, αλλά και η συμφωνία της ExxonMobil για γεωτρήσεις στο Ιόνιο έχουν μεγάλη σημασία για την Ελλάδα.
Πόση οικονομική σημασία έχουν θα αποδειχθεί την επόμενη πενταετία που θα υλοποιηθεί ο Vertical Corridor, όπως επίσης και όταν θα δούμε τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων στο Ιόνιο, αλλά σίγουρα η γεωπολιτική αξία σήμερα είναι πολύ σημαντική.
Η στρατηγική σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ δεν εξαντλείται πλέον στα αμυντικά και συγκεκριμένα στη βάση της Σούδας και σε άλλες στρατιωτικές διευκολύνσεις που παρέχουμε στους Αμερικανούς, αλλά επεκτείνεται στο ενεργειακό πεδίο, στο κατασκευαστικό και στο ναυτιλιακό. Εξίσου σημαντική μπορεί να αποδειχθεί και η αναβίωση του σχήματος 3+1 στην Ανατολική Μεσόγειο, με στόχο τη διασύνδεση της Ασίας με την Ευρώπη μέσω Ισραήλ και Κύπρου, καθώς και την προετοιμασία των υποδομών για την υλοποίηση του IMEC (India-Middle East-Europe Corridor).
Οσο η Ελλάδα συνδέεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και ταυτοχρόνως κερδίζει και η ίδια από αυτά τόσο διασφαλίζει την αμυντική της θωράκιση σε συνδυασμό πάντα με αυτή καθαυτή την ενίσχυση με σύγχρονο οπλισμό που έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια.
Αυτή η όψη του νομίσματος για την Ελλάδα, λοιπόν, είναι η καλή και σίγουρα τα εύσημα τα παίρνει ο έχων το πρόσταγμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί με τέτοιες κινήσεις εξασφαλίζεται η ασφάλεια της χώρας, βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία. Οπως και να ’χει, όμως, και για την άλλη όψη του νομίσματος, την γκρίζα, της διαχειριστικής ανεπάρκειας, των σκανδάλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, της ανοχής στον «Αγνωστο Στρατιώτη», αλλά και των τραμπούκων της Κρήτης έχει εξίσου ευθύνες η κυβέρνηση.
Και πολλές φορές τα μικρά καθημερινά ή και τα φαινόμενα διαφθοράς υπερισχύουν επικοινωνιακά γιατί είναι πολύ πιο εύπεπτα και «πιασάρικα» στον κόσμο, επομένως δεν αρκούν σε μια κυβέρνηση τα μεγάλα και στρατηγικά, όσο και αν στο τέλος καθορίζουν την πορεία της χώρας. Ειδικά όταν έχουν περάσει έξι χρόνια εξουσίας και όλα φαντάζουν και είναι πιο βαριά και δύσκολα.
Οντως λοιπόν η κοινή γνώμη βλέπει και κρίνει και τις δύο όψεις, όπως επίσης μοιραία θα πρέπει να συγκρίνει και τι έχει απέναντί της ως επιλογές, ποια είναι η εναλλακτική της επιλογή όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών, η οποία φυσικά σιγά-σιγά πλησιάζει. Για την ώρα στην αντιπολίτευση έχουμε μια νεκρική σιγή από το ΠΑΣΟΚ (αλήθεια, πού είναι το ΠΑΣΟΚ;), αναμένουμε το βιβλίο και το κόμμα του Τσίπρα με μιντιακά τρικ και τίζερ της προηγούμενης 20ετίας, τους νέους τηλεοπτικούς αφορισμούς Σαμαρά και παρακολουθούμε έναν μάλλον γραφικό δημόσιο διάλογο για τη γνωριμία της Καρυστιανού με τον Καραχάλιο και τον Νίκο Νικολόπουλο. Αυτή κι αν είναι όψη…
ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Ακολουθήστε το Entospolis στο Facebook
