«Η νέα τάξη της Α’ Δημοτικού δεν μπορεί να ξεκινήσει γιατί υπάρχουν μόνο τέσσερα παιδιά. Θέλουν να την κλείσουν. Ανησυχώ. Σιγά σιγά, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το χωριό θα πεθάνει».
Τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαν να ανήκουν σε κάποιον κοινοτάρχη ή δήμαρχο ελληνικής κωμόπολης. Ανήκουν, όμως, στον Giacomo de Luca, δήμαρχο της Φρεγκόνα στην Ιταλία και περιγράφουν το κοινό πρόβλημα της υπογεννητικότητας που μαστίζει τη γειτονική χώρα, την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Στη χώρα μας, μέσα σε 15 χρόνια, «χάθηκαν» περίπου 45.000 πρωτάκια, με τη νέα σχολική χρονιά να υποδέχεται φέτος μόλις 71.181 μαθητές της Α’ Δημοτικού, που είναι ο χαμηλότερος αριθμός στην σύγχρονη εκπαιδευτική ιστορία της Ελλάδας. Αποτέλεσμα αυτού –μεταξύ άλλων εξαιρετικά αρνητικών συνεπειών- είναι ότι κλείνουν εκατοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα.
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση και σίγουρα δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Παρ’ όλα τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί (π.χ. επίδομα γέννησης, αναγνώριση τριτέκνων κ.ά.), αλλά και αυτά που θα ανακοινωθούν στη ΔΕΘ, η αλήθεια είναι πως χρειάζονται χρόνια για να αποδώσουν. Και, φυσικά, δεν είναι μόνο οικονομικής φύσεως οι παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν.
Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι ένα ζευγάρι που μένει σε κάποια απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη έχει διασφαλίσει ένα εξαιρετικά καλό μηνιαίο εισόδημα, τόσο που ικανοποιεί όλες τις βασικές ανάγκες και του περισσεύουν κιόλας. Πώς, όμως, θα διασφαλίσει μια καλή, ποιοτική ζωή για τα παιδιά του αν εκεί που ζει δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης σε γιατρούς, δεν υπάρχει σχολείο και ο δρόμος είναι καρόδρομος;
Ομως, ας επεκτείνουμε λίγο και το ερώτημα. Ας υποθέσουμε ότι αυτό το ζευγάρι αποφασίζει να παραμείνει στον τόπο του, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Δεν πρέπει το κράτος να φροντίσει για την αναβάθμιση των υποδομών που ήδη υπάρχουν;
Αλλά, η αντιπολίτευση το βρίσκει «λίγο». Και καταγγέλλει, δήθεν αγανακτισμένα, πως «ο Μητσοτάκης υπόσχεται ανακαίνιση σχολείων, αλλά χωρίς μαθητές!» (ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ). Δηλαδή, επειδή γεννιούνται λιγότερα παιδιά να μην υπάρξει φροντίδα για τα παιδιά που ήδη υπάρχουν; Σε λίγο θα βγάλουν και ανακοίνωση που θα λέει: «Τι να το κάνουμε το Παιδιατρικό Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη αφού δεν γεννιούνται παιδιά;». Αυτά είναι τα αδιέξοδα μιας αδιέξοδης αντιπολιτευτικής τακτικής.
ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ
Ακολουθήστε το Entospolis στο Facebook
