Μία προεκλογική περίοδος αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να διατυπωθούν προτάσεις, να «αναμετρηθούν» αξίες και ιδεολογίες, και να συγκριθούν «αναστήματα» υποψηφίων οι οποίοι έχουν θέσει «εαυτόν» στην κρίση των πολιτών. Η εκλογική αναμέτρηση στο Δήμο Ηρακλείου εξελίσσεται σε μία μάχη για… δύο, σ’ ένα μπρα ντε φερ ανάμεσα στο Μιχάλη Καραμαλάκη και τον Αλέξη Καλοκαιρινό.
Στο επιτελείο Καλοκαιρινού ο βασικός στρατηγικός σχεδιασμός έχει ως βασικό στόχο την αποδόμηση της προσωπικότητας Καραμαλάκη με κάθε δυνατό τρόπο και τη σύγκριση ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου, μ’ έναν πρώην Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας. Τα όχι και τόσο αντικειμενικά συμπεράσματα τα οποία πολυδιαφημίζουν στην παράταξη «Δικαίωμα στην Πόλη» αποτελούν και την «επικοινωνιακή σημαία» για να προωθηθεί ένας υποψήφιος ο οποίος πριν την έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας δεν το είχε και πολύ με την επαφή με τον κόσμο και για να γίνουμε και λίγο πιο συγκεκριμένοι η χειραψία και η κουβέντα με τον απλό και άγνωστο προς εκείνον πολίτη δεν ήταν στα… ατού του.
Βλέπεις τον Καλοκαιρινό να προχωρά σε απανωτές χειραψίες και εγκάρδιους χαιρετισμούς και λες… είναι ή δεν είναι αυτός;
Πάμε να τα βάλουμε σε μία σειρά.
Από τη μία έχουμε έναν πρώην Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας. Δεν χωρά συζήτηση ότι συγκαταλέγεται στους πιο πετυχημένους αξιωματικούς που υπηρέτησαν στην ΕΛΑΣ ο οποίος κατάφερε με την αξία και τη συνέπειά του να κερδίσει τα εύσημα διαφορετικών κυβερνήσεων που βρέθηκαν στο «τιμόνι» της χώρας. Αξιοσημείωτο, ότι οι πολιτικοί του προϊστάμενοι , έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στην εργατικότητα και συνέπεια του. Πάντα μέσα στην κοινωνία και δίπλα στον πολίτη. Άλλωστε προβλήματα της κοινωνίας διαχειριζόταν διαχρονικά ο Καραμαλάκης, με τον ίδιο να μην είχε ποτέ την πολυτέλεια να ανοίξει ένα βιβλίο, να… αγναντέψει το Κρητικό Πέλαγος για να έρθει η έμπνευση και να βρει την επιθυμητή λύση σε δύσκολα ζητήματα.
Από την άλλη βρίσκεται ο Καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Αλέξης Καλοκαιρινός, με σπουδαία ακαδημαϊκή πορεία αλλά ταυτόχρονα κάπως απρόσιτος, κλειστός και απόμακρος. Κρυμμένος πίσω από το βαρύ όνομα που φέρει. Μέχρι εκεί. Άνθρωπος ο οποίος παίζει τη θεωρία στα δάκτυλα του ενός χεριού, αλλά η πράξη αποτελεί ένα κεφάλαιο το οποίο ακόμα δεν έχει ανοίξει για τον ίδιο. Στην διαχείριση θεωρητικών καταστάσεων θα πάρει… υποτροφία, στο πρακτικό σκέλος ωστόσο θα μείνει μετεξεταστέος. Απλά τα πράγματα.
Αλήθεια από τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των Υποψηφίων Δημάρχων, αλλά και με βάσει το παρελθόν τους, ποιος από τους δύο γνωρίζει τα βασικά προβλήματα της πόλης; Ποιος έχει αποδείξει ότι μπορεί να επιλύσει γρίφους στο… στίβο και όχι σε μία κόλλα χαρτί;
Το επιτελείο Καλοκαιρινού εντόπισε με το «καλημέρα» τη βασική αδυναμία του Καθηγητή, θέλησε να ακατατέψει την τράπουλα και να αποδομήσει τα αδιαμφησβήτητα πλεονεκτήματα του αντιπάλου του.
Το κλίμα γίνεται ιδιαίτερα βαρύ πλέον στις τάξεις της παράταξης Δικαίωμα στην Πόλη, καθώς μέσα από κάθε επαφή του Καλοκαιρινού με κόσμο και φορείς έρχονται στο προσκήνιο αδυναμίες – ανθρώπινες μεν, χτυπητές δε – οι οποίες δείχνουν ικανές να καταστρέψουν ένα προφίλ το οποίο με κόπο του έχτισαν. Να δώσουμε και μία συμβουλή. Η στρατηγική του κάνω το «μαύρο-άσπρο» ακόμα και στο πλαίσιο προσπάθειας παρουσίασης και προβολής μίας προσωπικότητας – για πολιτικούς λόγους – μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στους εμπνευστές του εγχειρήματος, μετατρέποντας τον πολυδιαφημισμένο πρωταγωνιστή Υποψήφιο Δήμαρχο σε κομπάρσο.
