Γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου
Η μαζική χρήση των sms ήταν αποκαλυπτική. Φανέρωσε έναν λαό – συγγνώμη για τη γενίκευση, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα – ανορθόγραφο. Πάντα ήμασταν ένας λαός ανορθόγραφος αλλά σε συμβολικό επίπεδο. Λέγαμε «ανορθογραφία» το ταμπεραμέντο, τη ροπή προς την αταξία, την απείθεια σε κεντρικούς κανόνες.
Η χρήση των νέων τεχνολογιών – mail και κινητά – μας προσγείωσε στη ρεαλιστική ερμηνεία της ανορθογραφίας.
Κατ’ αρχάς, μάθαμε κάτι για τους φίλους μας, τους συνεργάτες μας, αλλά και τον εαυτό μας, που δεν μας είχε απασχολήσει ποτέ μέχρι τότε. Αν ξέρουμε να γράφουμε σωστά. Η εικόνα ενός ανθρώπου που την ώρα που πληκτρολογεί παγώνει μπροστά σε ένα ει ή αι είναι γνώριμη σε όλους. Ας το πούμε όπως πραγματικά είναι: «Μας έχουν βγει τα μάτια!». Υπάρχουν γραπτά μηνύματα που έσκασαν πάνω μας σαν βία. Λέξεις που μας χτύπησαν στα μούτρα και μας ζάλισαν. Από ανθρώπους που δεν πήγαινε το μυαλό σου. Δεν αναφέρομαι σε προβλήματα άλλου είδους, όπως η δυσλεξία ή το πολύ βιαστικό μήνυμα που στέλνεις μέσα από το αυτοκίνητο μέχρι να ανάψει το φανάρι. Αλλά για τα άλλα, τα επαναλαμβανόμενα, τα σχεδόν οριστικά, τις σκληρές εικόνες κακοποιημένων λέξεων που περνάνε από μπροστά μας.
Υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπάμε ακριβώς επειδή είναι χαριτωμένα άτσαλοι σε κάτι. Αυτή είναι η γοητεία τους. Ε, λοιπόν, νομίζω πως η ανορθογραφία δεν είναι ένα από αυτά τα γνωρίσματα. Θα ακουστεί ακραίο αλλά είναι εντελώς αντιερωτικό. Ενας ανορθόγραφος είναι αντιερωτικός! Το να μιλάς και να γράφεις σωστά τη γλώσσα σου δεν έχει να κάνει με ακαδημαϊκή μόρφωση αλλά σχετίζεται και με τη σωματική έλξη, και αν θέλετε να το ξεχειλώσω, ακόμη και με την ηδονή, την απόλαυση.
Το κραυγαλέο λάθος γυρίζει σε εσένα. Δεν φεύγει από πάνω σου και χάνεται, αλλά επιστρέφει και γίνεται μέρος του σώματός σου, σε αλλάζει φυσιογνωμικά στα μάτια των άλλων.
Δεν θα επικαλεστώ αρκετές σαφώς πιο εμπεριστατωμένες μελέτες και εκτιμήσεις από ό,τι η δική μου για τα προβλήματα που γεννάει η άγνοια μιας τουλάχιστον γλώσσας στη σκέψη ενός ανθρώπου. Εκείνες που υποστηρίζουν πως όποιος δεν μιλάει σωστά δεν μπορεί και να σκεφτεί σωστά και πως η χρήση πλουσιότερου λεξιλογίου αντιστοιχεί και σε βαθύτερη και πιο αναλυτική σκέψη. Προτιμώ να χτυπήσω εκεί που δείχνει να μας πονάει περισσότερο, στην εικόνα μας. Κανείς δεν θέλει να ασχημαίνει απότομα. Να βγαίνει στο γήπεδο σίγουρος και να χάνει με γκολ από τα αποδυτήρια.
Θα μου πεις, υπάρχουν και άνθρωποι πολύ λιγότερο υποχόνδριοι από εσένα που δεν τους αφορά καθόλου αυτό και στα δικά τους τα μάτια ένας ανορθόγραφος δεν χάνει ούτε το ελάχιστο από τίποτα. Βεβαίως και υπάρχουν και είναι και πολλοί και τους καμαρώνω. Ισως τους ζηλεύω κιόλας που έχουν κατακτήσει την απλότητα ή την απλοποίηση. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη γεμίζουμε κόμπους και να μην την αφήνουμε να κυλάει.
Αλλά και πολύ μεγάλη για να τη γράφoυμε με όμικρον.
ΥΓ.: Φυσικά και γράφοντας αυτό το κείμενο γκούγκλαρα δυο-τρεις λέξεις για να σιγουρευτώ. Δεν θα ρίσκαρα για τίποτα ένα από τα τελευταία μετερίζια του ερωτισμού μου.
Ο κ. Οδυσσέας Ιωάννου είναι συγγραφέας – στιχουργός.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ακολουθήστε το Entospolis στο Facebook
